Η μυωπική απραξία μας

Λέγεται ότι το μεγαλύτερο δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι κανείς δε διδάσκεται απ΄αυτήν. Δεν γνωρίζω αν η ρήση είναι απολύτως σωστή, όμως είναι βέβαιο ότι ισχύει για τη σημερινή Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Μπροστά στις σημαντικές ανακατατάξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε όλον τον πλανήτη, ο τόπος μας, φαίνεται να ανήκει σε άλλον πλανήτη. Βλέπουμε με οργή κι ανήμποροι να αντιδράσουμε, τις τιμές των καυσίμων να ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο, να παίρνουν την ανηφόρα και κανείς να μη τις σταματά. Το υπουργείο Ανάπτυξης υπόσχεται ότι θα συλλάβει όσους κλέβουν τον καταναλωτή, αναφερόμενους σε μικρο-απατεώνες βενζινοπώλες κι όχι στους «μεγαλο-λαθρέμπορους» του πετρελαίου.

Βλέπαμε πριν από λίγο καιρό τον Λίβυο ηγέτη-δικτάτορα, να ανταλλάσσει λόγια υποστήριξης και εκτίμησης με τον Έλληνα πρωθυπουργό και να αναφέρονται σε φίλιες κυβερνήσεις. Και μην ξεχνάμε ότι ο Καντάφι, όντας σοσιαλιστής, έχει πρόεδρο τον πρόεδρο της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Γιώργο Παπανδρέου. -Ερώτημα οι βάσεις του θανάτου έφυγαν από την Ελλάδα ή η Σούδα δεν είναι Ελλάδα-:  Συγχρόνως είδαμε τη σύζυγο ενός άλλου πρώην δικτάτορα, αυτόν της Αιγύπτου, να την προσκυνά όλο το πολιτικό, καλλιτεχνικό και κοσμικό κατεστημένο.

Βλέπουμε να δολοφονούνται εν ψυχρώ νέα παιδιά, αστυνομικοί, την ώρα του καθήκοντος. Εργαζόμενοι που βγαίνουν σε υπηρεσία χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση και τα απαραίτητα εφόδια. Ακόμη και τα γιλέκα που φορούσαν τα είχαν αγοράσει οι ίδιοι. Και τόσα καθημερινά παραδείγματα... Όλοι ή σχεδόν όλοι, έχουμε προσαρμοστεί σε μια ευδαιμονική αδιαφορία, η οποία καλλιεργείται κι από τα ΜΜΕ-. Και τι κάνει ο σημερινός πολιτικός κόσμος: Αναλώνει όλη την δραστηριότητά του στην επίτευξη πολιτικών κερδών σε βάρος του ελληνικού λαού. Με αυτές τις συνθήκες κανείς μας δεν μπορεί να ελπίζει σε μια αποφασιστική μάχη για την ανατροπή των δυσμενών συνθηκών, όταν και η πολιτική ηγεσία του τόπου, δεν είναι η ηγεσία που θα θυσιαζόταν για κάτι τέτοιο.

Ας αναλογιστούμε και τα δικά μας λάθη.Η σημερινή μας στάση, σημαίνει αρχή εκφυλισμού. Κανένας λαός που δεν θέλησε να αγωνιστεί για ένα καλύτερο μέλλον, δεν μπόρεσε να επιζήσει. Και υπάρχουν παραδείγματα πολλά, λαών που χάθηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη από το πέρασμά τους στη γη.

06.03.2011