Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, της παρακμής, της διαφθοράς, της έλλειψης οράματος και προοπτικής, είναι εντυπωσιακή η απουσία των λεγόμενων πνευματικών ανθρώπων της χώρας, στην πρώτη γραμμή της ευθύνης και της καθημερινότητας. Το βόλεμα, η ενσωμάτωση στο σύστημα, με τους διορισμούς είτε στο δημόσιο είτε στις παρυφές του με άπειρους τρόπους, τους κάνει κρατικοδίαιτους σιωπηλούς και συνένοχους στην παραπαίουσα σημερινή κατάσταση. Δυστυχώς αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι πως η κοινωνική, πολιτική και πνευματική βαρύτητα των «συμβιβασμένων» είναι πάντοτε μεγάλη, γιατί αφενός μεν αποτελούν την πλειοψηφία στις σύγχρονες κοινωνίες αφετέρου δε γιατί υποτάσσονται εύκολα. Με αυτό το σκεπτικό, όταν οι σχέσεις αλληλεξάρτησης μεταξύ οικονομίας, πολιτικής, πολιτισμού, θρησκείας και κοινωνίας διαπλέκονται, όταν η διαφθορά και η σήψη της κοινωνίας, μας οδηγούν σε πνευματικό θάνατο και οι πνευματικοί άνδρες είναι εντυπωσιακά απόντες, όταν η παρουσία τους και η φωνή τους απουσιάζει, τι ορίζοντας αισιοδοξίας υπάρχει;
Οι διάφορες ΜΚΟ με εξαρτημένους υπόδουλους οικονομικά πνευματικά ταγούς, είναι μια αιτία απουσίας από τα δρώμενα της καθημερινότητάς μας.‘Ετσι σήμερα στον πνευματικό τομέα επιβάλλεται έντονα η κομματική θέση κι απαγορεύεται κάθε αντίθετη τάση. Και τέτοια φαινόμενα δεν υπήρχαν τις περασμένες δεκαετίες.Τα άπειρα κοινοτικά κονδύλια χάθηκαν από εξαρτημένους ανθρώπους μέσα από έναν εναγκαλισμό πνευματικής, πολιτικής, και οικονομικής εξουσίας. Βέβαια υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις για να μην αδικήσουμε κάποιους λαμπρούς ανθρώπους. Δυστυχώς όμως έχουν καταντήσει γραφικοί ή περιθωριακοί, από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Επιτέλους. Αποτελεί χρέος και καθήκον ν’ ανοίξουν το στόμα τους οι άνθρωποι αυτοί. Να γίνουν μπροστάρηδες σε νέους πνευματικούς αγώνες με ορίζοντα μια άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα των αξιών, της ελπίδας, της αισιοδοξίας που μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο ακόμη και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σημερινή μαύρη κι ελλειμματική από οράματα καθημερινή ευρωπαϊκή καθημερινότητα.
Γειά σου Αφροδίτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη φορά γράφω στο ιστολόγιο σου γιαυτό σε παρακαλώ να μου συγχωρήσεις τα όποια λάθη κάνω.
Συμφωνώ απόλυτα ότι οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου κρατούν τα στοματά τους κλειστά, και έχουμε αρκετούς πνευματικούς στον τόπο, αλλά και να μιλήσουν ποιός θα τους ακούσει; μήπως οι πολιτικοί μας; αυτοί κάνουν την δουλειά τους, έχουν κάνει την πολιτική από λειτούργημα επάγγελμα, κάνουν την δουλειά τους και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Μήπως θα τους ακούσει ο κόσμος; ο κόσμος έχει μπεί σε ένα ''τρυπάκι'', τον έχουν βάλει τα ΜΜΕ, χωρίς να εξαιρώ κανέναν και την υποφαινόμενη και τα πάντα τα έχουμε αναγάγει σε πολιτικά θέματα και εξηγώ:
Μιλάει ο τάδε πνευματικός άντρας και επειδή τυγχάνει να ανήκει σε κάποιον πολιτικό χώρο αμέσως οι δηλώσεις του σχολιάζονται αρνητικά απο τους ''αντιπάλους'' του, σε πολιτικό επίπεδο και ο κόσμος χειροκροτεί.
Ο κόσμος πλέον φοράει παρωπίδες και ακολουθεί τα πολιτικά κόμματα και τις όποιες επιθυμίες τους τυφλά.
Σίγουρα πρέπει να αλλάξουν αρκετά πράγματα, δεν είναι έτσι η Ελληνική φυλή.
Σίγουρα πρέπει οι σοφοί αυτής της χώρας να λύσουν την σιωπή τους και εμείς σαν απλοί μαθητές να τους ακούσουμε και να μάθουμε πολλά.
Ελπίζω να επανέλθεις στο θέμα για να μπορέσουμε να το αναλύσουμε περισσότερο.